Martinborough 13/14 december 2015
Door: Margriet
Blijf op de hoogte en volg Margriet/Lieneke
14 December 2014 | Nieuw Zeeland, Martinborough
Een vrij lange, maar mooie rit naar het zuiden. Onderweg een lekker warm, merino-wollen shirt en sokjes gekocht. Een leuk souvenir uit deze door schapen gedomineerde streek.
We kwamen langs het Mount Bruce National Wildlife Center. Verspreid in een lekker ruig gelegen "bos" waren een paar volières met bedreigde vogelsoorten, zoals de kokako, kaka (een inheemse soort papegaai, maar een kleiner zusje van de kea die we later ongetwijfeld nog zullen tegenkomen) en natuurlijk de kiwi. In het park zitten er ruim 80 en ze zijn heel succesvol met het fokken ervan. Aangezien het nachtdieren zijn, zijn er twee grote verblijven waar ze voor het publiek te zien zijn. Klein trucje, hun nacht is voor ons dag ..... Wij moesten flink aan het donker wennen, maar dan heb je ook wat ..... We konden er twee zien die druk bezig waren naar eten te zoeken. Ze speuren de grond af met hun neus die helemaal aan het puntje van hun lange snavel zit. Ze zijn iets groter dan een flinke kip, maar heel rond en gedrongen; en ze kunnen heel koddig tikkertje spelen en huppelen. Eentje was wit, dus wat beter dan de gewone bruine variant die een geweldige schutkleur heeft.
We vervolgden onze weg naar Martinborough, een wijngebied en dus een kolfje naar onze hand.
We kwamen langs het Mount Bruce National Wildlife Center. Verspreid in een lekker ruig gelegen "bos" waren een paar volières met bedreigde vogelsoorten, zoals de kokako, kaka (een inheemse soort papegaai, maar een kleiner zusje van de kea die we later ongetwijfeld nog zullen tegenkomen) en natuurlijk de kiwi. In het park zitten er ruim 80 en ze zijn heel succesvol met het fokken ervan. Aangezien het nachtdieren zijn, zijn er twee grote verblijven waar ze voor het publiek te zien zijn. Klein trucje, hun nacht is voor ons dag ..... Wij moesten flink aan het donker wennen, maar dan heb je ook wat ..... We konden er twee zien die druk bezig waren naar eten te zoeken. Ze speuren de grond af met hun neus die helemaal aan het puntje van hun lange snavel zit. Ze zijn iets groter dan een flinke kip, maar heel rond en gedrongen; en ze kunnen heel koddig tikkertje spelen en huppelen. Eentje was wit, dus wat beter dan de gewone bruine variant die een geweldige schutkleur heeft.
We vervolgden onze weg naar Martinborough, een wijngebied en dus een kolfje naar onze hand.
-
14 December 2014 - 12:01
Rem & Het:
leuk verslag weer! Zo kunnen we ook een beetje meereizen!
Love HET -
14 December 2014 - 17:40
Loes:
Wat geniet ik mee met jullie reis.
Kom net uit Zwitserland waar het ook mooi was..... en maar 1 1/2 uur vliegen, andere koek!!
lfs,
Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
