26/27 dec - Queenstown en Milford Sound

In Queenstown zaten we nogal buiten de drukte, wat op zich wel prettig was. Maar het nadeel is dat we van Queenstown zelf weinig hebben gezien. Of we er echt iets aan gemist hebben? Wie zal het zeggen.....
Wel hebben we nog een eindje een route langs het meer gereden waar diverse filmlocaties van de films van The Lord of the Ring terug te vinden zijn. Je kunt je er wel iets bij voorstellen.
Daarna was het een vrij lange rit naar Te Anau, met mooie landschappen. We maakten een tussenstopje in Mossburn, een heel klein gehucht, maar met een heel leuk koffietentje, annex gifstoffen, gerund door een stel jonge meiden.
We waren nogal vroeg bij Te Anau dus nog even tijd voor een extra ritje naar Manapouri, waarvandaan de tochten naar de Doubtful Sound vertrekken. Op de terugweg nog gestopt bij een openbaar Wildlife Park. Het stelde op zich niet zo heel veel voor, maar ze hadden wel een aantal volières met o.a. kakahiri (inheemse papegaai) en pukekos. De laatste is echt heel zeldzaam geworden, maar lijkt in de verte op een soort uit de kluiten gewassen waterhoen met mooie blauwe tinten en een hele rare rode snavel en enorme poten.
We vonden een plekje op een van de campings, heel docht bij het meer. 'S Avonds dus naar een mooie zonsondergang gekeken. De komende dagen zie ter qua weer heel gunstig uit! Niet verkeerd voor een boottocht door de Milford Sound.

Overnight cruise
De volgende ochtend rustig de tijd genomen om de als heel mooi omschreven weg naar de Milford Sound. Aangeraden werd er twee uur voor uit te trekken, dus we dachten alle tijd van de wereld te hebben om om een uur of 4 in te kunnen schepen voor de overnight cruise. Dus een fotostop hier, een wandelingetje daar, kopje koffie tussendoor en ineens moesten we sokken er in zetten. Het laatste stuk was lekker bochtig, smal en vooral steil. Gelukkig was er ook een heel lange enge tunnel die eind 1800 aangelegd was. In herbegin alleen met pikkels en hauwelen. Wát een klus moet dat geweest zijn!
Al met al kwamen we keurig op tijd bij de boot aan. Het was gelukkig een heel stuk minder massaal dan ik me had voorgesteld. Er lagen twee boten voor de overzicht cruise klaar en wij kregen hut nr 1. Wij dachten daarmee een heel speciale te hebben gekregen, maar hij was toch helaas met een heel klein raampje. De etage boven ons had twee grote waar je lekker doorheen kon turen.
Na een stukkie varen werd het anker uitgegooid en konden geïnteresseerden kajakken. Wij kozen voor een wat gezapiger boottochtje.
's Avonds een heerlijk driegangendiner en toen naar bedje toe. Een heel aantrekkelijk idee, want we hebben al in geen drie weken in een fatsoenlijk bed geslapen. Maar ..... Dat is geen garantie voor een goede nachtrust, want uit een gewoon bed kun je vallen en in een campertje kun je geen kant op (haha). Dus voor zessen eruit en heerlijk op het dek de zo'n boven de bergen zien opkomen. Prachtig gezicht, want er hingen ochtendwolkensluiers die een heel apart effect teweegbrachten. Na een wederom copieus ontbijt en weer een eindje varen zat het er om 9.15 alweer op. We hadden de hele dag de tijd om weer terug te rijden naar Te Anau, maar dat deden we sneller dan verwacht. Dus reden we door naar Riverton, een klein plaatsje vóór Invercargill, zo'n beetje het allerzuidelijkste puntje van het zuidereiland, en belandden op een boers campinkje.

PS het volgende artikel is nog nietwaar, dus bij deze allemaal een mooi uiteinde en vooral een mooi 2015 gewenst. We zitten in In Queenstown zaten we nogal buiten de drukte, wat op zich wel prettig was. Maar het nadeel is dat we van queenstown zelf weinig hebben gezien. Of we er echt iets aan gemist hebben? Wie zal het zeggen.....
Wel hebben we nog een eindje een route langs het mer gereden waar diverse filmlocaties van de films van The Lord of the Ring teug te vinden zijn. Je kunt je er wel iets bij voorstellen.
Daarna was het een vrij lange rit naar Te Anau, met mooie landschappen. We maakten een tussenstopje in Mossburn, een heel klein gehucht, maar met een heel leuk koffietentje, annex gifstoffen, gerund door een stel jonge meiden.
We waren. Oga. Vroeg bij Te Anau dus nog even tijd voor een extra ritje naar Manapouri, waarvandaan de tochten naar de Doubtful Sound vertrekken. Op de terugweg nog gestopt bij een openbaar Wildlife Park. Het stelde op zich niet zo heel veel voor, maar ze hadden wel een aantal volières met o.a. kakahiri (inheemse papegaai) en pukekos. De laatste is echt heel zeldzaam geworden, maar lijkt in de verte op een soort uit de kluiten gewassen waterhoen met mooie blauwe tinten en een hele rare rode snavel en enorme poten.
We vonden een plekje op een van de campings, heel docht bij het meer. 'S Avonds dus naar een mooie zonsondergang gekeken. De komende dagen zie ter qua weer heel gunstig uit! Niet verkeerd voor een boottocht door de Milford Sound.
De volgende ochtend rustig de tijd genomen om de als heel mooi omschreven weg naar de Milford Sound. Aangeraden werd er twee uur voor uit te trekken, dus we dachten alle tijd van de wereld te hebben om om een uur of 4 in te kunnen schepen voor de overnight cruise. Dus een fotostop hier, een wandelingetje daar, kopje koffie tussendoor en ineens moesten we sokken er in zetten. Het laatste stuk was lekker bochtig, smal en vooral steil. Gelukkig was er ook een heel lange enge tunnel die eind 1800 aangelegd was. In herbegin alleen met pikkels en hauwelen. Wát een klus moet dat geweest zijn!
Al met al kwamen we keurig op tijd bij de boot aan. Het was gelukkig een heel stuk minder massaal dan ik me had voorgesteld. Er lagen twee boten voor de overzicht cruise klaar en wij kregen hut nr 1. Wij dachten daarmee een heel speciale te hebben gekregen, maar hij was toch helaas met een heel klein raampje. De etage boven ons had twee grote waar je lekker doorheen kon turen.
Na een stukkie varen werd het anker uitgegooid en konden geïnteresseerden kajakken. Wij kozen voor een wat gezapiger boottochtje.
's Avonds een heerlijk driegangendiner en toen naar bedje toe. Een heel aantrekkelijk idee, want we hebben al in geen drie weken in een fatsoenlijk bed geslapen. Maar ..... Dat is geen garantie voor een goede nachtrust, want uit een gewoon bed kun je vallen en in een campertje kun je geen kant op (haha). Dus voor zessen eruit en heerlijk op het dek de zo'n boven de bergen zien opkomen. Prachtig gezicht, want er hingen ochtendwolkensluiers die een heel apart effect teweegbrachten. Na een wederom copieus ontbijt en weer een eindje varen zat het er om 9.15 alweer op. We hadden de hele dag de tijd om weer terug te rijden naar Te Anau, maar dat deden we sneller dan verwacht. Dus reden we door naar Riverton, een klein plaatsje vóór Invercargill, zo'n beetje het allerzuidelijkste puntje van het zuidereiland, en belandden op een boers campinkje.

Ps. het nieuwe artikel is nog niet klaar, dus vanuit een heel erg regenachtig Dunedin alvast een mooi uiteinde en vooral een heel goed en gezond 2015 gewenst van Lieneke en Margriet