3-6 februari Tasmanie (2)
Blijf op de hoogte en volg Margriet/Lieneke
08 Februari 2015 | Australië, Freycinet Island
Vanuit Strahan (uit te spreken als "stroan") vervolgen we onze weg via Zeehan en Roseberry naar Cradle Mountain National Park. Het is één van de highlights van Tasmanie vanwege het landschap en de bijzondere flora; er zijn zo'n 100 endemische planten geregistreerd. Je kunt er geweldig wandelen. De langste tocht duurt 6-8 dagen, maar daar hadden wij natuurlijk geen tijd voor (en niet de uitrusting en conditie). Dus wij hebben ons beperkt tot de wandeling rond Lake Dove. Een stevige, maar prachtige tippel van zo'n twee uur.
Vandaar zijn we doorgereden naar Sheffield, een heel leuk plaatsje waar elke beschikbare blinde muur is beschilderd. Er zitten echt heel mooie bij. Via wat landelijke weggetjes reden we naar de noordkust en bezochten het Platypus- and Echidna House. De eerste is het vogelbekdier en de tweede de mierenegel. Hoewel de een in het water leeft en de ander op het land, zijn ze aan elkaar verwant. Bovendien zijn het de enige zoogdieren die eieren leggen. Ze "zogen" hun jongen via melkklieren in huidplooien.
Om deze "dierendag" in stijl af te sluiten, boekten we een penquin-experience in Low Head. Elke avond bij schemering komen daar honderden kleine blauwe pinquins aan land om hun jongen te voeden. Het zijn heel koddige beestjes, die inmiddels gewend zijn aan de kleine groepjes mensen die een klein strookje onder strenge begeleiding kunnen bezoeken.
Onze volgende bestemming werd Freycinet National Park, met de bijzondere Wineglass Bay. We waren vrij laat en konden vijf minuten voor sluiting van de receptie van de camping in Cole's Bay een "hutje" bemachtigen. Dit keer een hele grote cabin, waar je wel met zijn achten in kon. Beetje boven ons budget, maar soms kan het niet anders.
Hoewel het er de volgende morgen op het parkeerterrein heel druk uit zag, bleek het op de wandelpaden erg mee te vallen. Behalve dan dat ook hier natuurlijk weer zeer luidruchtige groepjes Aziaten rondliepen. Als die op een uitkijkpunt aankomen, moeten er 80-duizend foto's gemaakt worden en daarbij houden ze geen rekening met andere mensen. Na de wandeling omhoog naar de lookout zijn wij dan ook vrij snel verder gegaan met de vrij lastige afdaling naar de baai zelf. En die moesten we na een half uurtje ook weer omhoog ..... Een goede training voor billen, bovenbenen en kuiten. En niet te vergeten de knieën. Gelukkig houden die het nog......
Vanuit Cole's Bay vertrokken we om een uur of drie over de Tasman Highway verder naar het zuiden. Een "Highway" hier is overigens een voor Nederlandse begrippen middelmatige provinciale weg, waar over het algemeen maar mondjesmaat verkeer gebruik van maakt. We zijn even gestopt bij de "Spiky Bridge", een onderdeel van een weg die werd aangelegd door de gevangenen die naar Tasmanie werden gedeporteerd. (Daarover later meer.)
We vonden een onderkomen op een overvolle camping in Triabunna, een klein vissersplaatsje. De oude caravan was de compensatie voor het chalet in Cole's Bay, maar we kregen er tijdens de bbq wel een live optreden van een derderangs country-zanger uit Hobart bij cadeau. Wat wil een mens nog meer!
Vandaar zijn we doorgereden naar Sheffield, een heel leuk plaatsje waar elke beschikbare blinde muur is beschilderd. Er zitten echt heel mooie bij. Via wat landelijke weggetjes reden we naar de noordkust en bezochten het Platypus- and Echidna House. De eerste is het vogelbekdier en de tweede de mierenegel. Hoewel de een in het water leeft en de ander op het land, zijn ze aan elkaar verwant. Bovendien zijn het de enige zoogdieren die eieren leggen. Ze "zogen" hun jongen via melkklieren in huidplooien.
Om deze "dierendag" in stijl af te sluiten, boekten we een penquin-experience in Low Head. Elke avond bij schemering komen daar honderden kleine blauwe pinquins aan land om hun jongen te voeden. Het zijn heel koddige beestjes, die inmiddels gewend zijn aan de kleine groepjes mensen die een klein strookje onder strenge begeleiding kunnen bezoeken.
Onze volgende bestemming werd Freycinet National Park, met de bijzondere Wineglass Bay. We waren vrij laat en konden vijf minuten voor sluiting van de receptie van de camping in Cole's Bay een "hutje" bemachtigen. Dit keer een hele grote cabin, waar je wel met zijn achten in kon. Beetje boven ons budget, maar soms kan het niet anders.
Hoewel het er de volgende morgen op het parkeerterrein heel druk uit zag, bleek het op de wandelpaden erg mee te vallen. Behalve dan dat ook hier natuurlijk weer zeer luidruchtige groepjes Aziaten rondliepen. Als die op een uitkijkpunt aankomen, moeten er 80-duizend foto's gemaakt worden en daarbij houden ze geen rekening met andere mensen. Na de wandeling omhoog naar de lookout zijn wij dan ook vrij snel verder gegaan met de vrij lastige afdaling naar de baai zelf. En die moesten we na een half uurtje ook weer omhoog ..... Een goede training voor billen, bovenbenen en kuiten. En niet te vergeten de knieën. Gelukkig houden die het nog......
Vanuit Cole's Bay vertrokken we om een uur of drie over de Tasman Highway verder naar het zuiden. Een "Highway" hier is overigens een voor Nederlandse begrippen middelmatige provinciale weg, waar over het algemeen maar mondjesmaat verkeer gebruik van maakt. We zijn even gestopt bij de "Spiky Bridge", een onderdeel van een weg die werd aangelegd door de gevangenen die naar Tasmanie werden gedeporteerd. (Daarover later meer.)
We vonden een onderkomen op een overvolle camping in Triabunna, een klein vissersplaatsje. De oude caravan was de compensatie voor het chalet in Cole's Bay, maar we kregen er tijdens de bbq wel een live optreden van een derderangs country-zanger uit Hobart bij cadeau. Wat wil een mens nog meer!
-
08 Februari 2015 - 10:28
Loes:
Leuk wakker worden op zondagmorgen met jullie mooie verhaal ! Veel dank.
liefs,
loes
-
08 Februari 2015 - 16:17
Emmy:
En alweer zo'n mooi/leuk verhaal. Het kan niet op, lijkt het. Zoveel als jullie doen en meemaken. Bedankt ! Lfs EM
Jullie dagboek is al 1759 x bekeken. Dat zegt wel wat ! -
09 Februari 2015 - 10:41
Hanneke:
Wat zou ik dit ook graag allemaal gezien en meegemaakt hebben. Kijk uit naar je verhalen en vooral de foto's.
Liefs, Han en Jan -
10 Februari 2015 - 14:13
Marina:
Fantastisch om zoveel natuurschoon te kunnen bekijken. Ondanks de Aziaten zullen jullie ook wel mooie foto"s gemaakt hebben! Ga nog lekker genieten, groetjes Ewald en Marina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
