11-16 februari Adelaide en omstreken

Terug op het mainland, begint onze laatste etappe in Adelaide. Omdat we toch al plannen hebben om het weekend naar de binnenstad te gaan, rijden we direct naar de Fleurieu Peninsula, ten zuiden van de stad. Daar vonden we - via het plaatsje Goolwa - in Port Elliot een cabin op een camping aan zee. Het was overdag behoorlijk warm, maar 's nachts daalde de temperatuur flink. Er was een hele grote bowls-club, waar ik een tijdje bij heb staan kijken.
De volgende ochtend terug naar Goolwa omdat het toch wel een heel leuk plaatsje is. Een kaak die steeds meer ging opspelen, deed ons tijdens de lunch besluiten een tandarts op te zoeken. Uit een foto bleek dat een van de kiezen was ontstoken. Ik kreeg antibioticum mee, maar als het erger zou worden moest ik absoluut naar het ziekenhuis of een speciale dental clinic. We vervolgden vol goede moed onze weg over merendeels saaie wegen. Het leek interessant omdat het de monding is van de Murray River, die in het verleden een belangrijke rol in de handel speelde. Het hele kustgebied heet Coorong National Park. Maar het was er uitgestorven en erg droog en kaal. Via Langhorn Creek, wat een druivenstreek is, reden we door naar Strathalbyn, omdat dat een beetje richting Adelaide was vanwege mijn vermoeden dat de kaak echt roet in het eten aan het gooien was. De volgende dag besloten we naar het Dental HospitaL in Adelaide te gaan. Dat had natuurlijk heel wat voeten in de aarde, omdat de gezondheidszorg in Australie anders geregeld is en tandarts een apart geval is. Om kort te gaan: na heel lang wachten en een aantal specialisten gesproken te hebben, moest ik de volgende dag (vrijdag de 13e!) terug komen om een kies te laten trekken. Inmiddels zag ik er uit als een boer met kiespijn. Met heel veel mazzel konden we voor twee nachten voor een schappelijk prijsje een prima kamer in een vlakbij gelegen Ibis hotel krijgen. Echt een geluk bij een ongeluk! De kies werd verwijderd en de zooi werd uitgespoeld. Nu maar fingers crossed op snelle verbetering. En het mag absoluut niet onvermeld blijven dat de lieve steun en mantelzorg van Lieneke onbetaalbaar was! Voor haar was het ook hartstikke ongezellig en lastig! Gelukkig heeft ze wel wat van de stad kunnen zien en het Australian Museum bezocht. De laatste dag hebben we een gratis busritten gemaakt en is Lieneke nog naar de opening van de Fringe gaan kijken: een optocht vlakbij ons hotel.

Ons plan was al om naar de Barossa-wijnstreek te gaan. En dat is niet al te ver van Adelaide voor het geval het niet goed zou gaan. Onafzienbare vlakten met wijnranken en mooie wijnhuizen op prachtige landgoederen. Voor ons Nederlanders is het een bekend gebied vanwege de vele exportwijnen die je overal in de supermarkten tegenkomt. Wie kent niet de Jacob's Creek, Penfolds en Wolf Blass wijnen? Alle mogelijke soorten, kwaliteiten en prijzen! Er zijn legio mogelijkheden om - gratis - te proeven. Lieneke heeft daar gretig gebruik van gemaakt natuurlijk..... Aan mij was het helaas nog niet zo besteed.

De logiesgelegenheden in deze periode waren weer zeer uiteenlopend: van een niet zo geweldige cabin in Port Elliot, tot een prachtige kamer in het Victoria Hotel in Stratalbyn in, in Tunanda voor vijftig dollar met zijn tweeën slapen en eten in een op zich mooi, oud hotel/pub, maar een oude zutzooikamer met krakende vloeren en onbestemde vloerbedekking en een heel knus motelletje met extreem heerlijk fris ruikende lakens en wijnranken aan de veranda.

Op de terugweg naar Adelaide waren we nog net op tijd om in het Gorge Wildlife Park de koala-knuffelsessie mee te kunnen maken. Normaal gesproken ben ik daar helemaal niet voor, maar dit was een kleinschalig, particulier parkje waar ze verweesde en gewonde dieren opvangen. En het was er gelukkig helemaal niet druk.

's Avonds in het beetje mondaine Glenelg bij een lekkere Italiaan gegeten en een motel op weg naar de city gevonden. De controle in het ziekenhuis was goed, dus kunnen we met een gerust hart onze reis vervolgen.